Elżbieta Borkowska to osoba o niebanalnej osobowości i wszechstronna artystka. Zajmuje się nie tylko sztukami wizualnymi, ale jest też poetką, pieśniarką, organizatorką wystaw, a nawet tłumaczką z języka szwedzkiego. Przede wszystkim jest jednak konserwatorem sztuki sakralnej. Od wielu lat zajmuje się konserwacją polichromii, ikon i obrazów olejnych – zarówno w kraju, jak i za granicą. Miłość do malarstwa artystka realizuje nie tylko poprzez żmudne przywracanie blasku dziełom dawnych mistrzów, ale również przez własną twórczość malarską. Swoje prace prezentowała na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Posługuje się różnorodnymi mediami i technikami – akwarelą, olejem, akrylem i – „ukochaną” techniką ikonopisarzy – temperą jajową. Wiedza i bogate doświadczenie konserwatorskie nadaje kopiom ikon wykonanych przez artystkę wysoką klasę artystyczną. Wiedzy swojej nie strzeże zazdrośnie, ale chętnie dzieli się doświadczeniem z uczestnikami prowadzonych przez siebie warsztatów plastycznych. Od kilku lat artystka dzieli swoje życie prywatne i artystyczne pomiędzy rodzinny Kraków i ukochane Bieszczady. Utrzymuje żywe kontakty ze środowiskiem artystycznym Bieszczadów, uczestnicząc we wspólnych wystawach, a także organizując w Krakowie wystawy promujące artystów bieszczadzkich. Drugą pasją artystki jest literatura – pisze wiersze, małe formy prozatorskie, artykuły prasowe. Jest też absolwentką filologii szwedzkiej, biegle włada językiem angielskim, niemieckim, szwedzkim i holenderskim, jest współautorką przekładu na jęz. polski „Podstaw obywatelskiego nieposłuszeństwa” Pera Herngrena. Jeśli dodać, że pięknie śpiewa i gra na gitarze – nikt nie powinien być zdziwiony.