Ziarno lnu od stuleci wykorzystywano jako lekarstwo, pożywienie, paszę, wytłaczano z niego olej jadalny, służący do wyrobu mydła, kitu i pokostu. lniane służyły różnym warstwom społecznym - trafiały na królewskie dwory, gdzie z tych najcieńszych szyto delikatne i przewiewne koszule i bieliznę, a z grubszych pościel i obrusy; jednak prawdziwym bogactwem były dla prostego ludu. Płótno tkano w każdej wsi. Wykonanie odzieży zamykało się w obrębie jednego gospodarstwa – czynności niezbędnych do wykonania zwykłej koszuli naliczono aż 40! Do wszystkiego używano prostych narzędzi, krój także był uproszczony, opierał się na regularnych formach, a jednak wiele z tych ubiorów, szczególnie odświętnych, do dziś zachwyca precyzją i niezwykłą misternością wykonania. Nie można było się spieszyć, wszystko musiało dokonać się we właściwym czasie i odpowiednim tempie, przy użyciu siły rąk i według zasad przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Nie dziwi więc fakt, że samodzielnie wykonana koszula, którą dziewczyna ofiarowywała chłopakowi, była znakiem i dowodem miłości.
Współczesna produkcja włókiennicza, mimo ciągłych innowacji technologicznych, nie wynalazła tkaniny doskonalszej niż naturalny len - przewiewnej, higroskopijnej, przyjaznej alergikom i szlachetnie wyglądającej.
Po len - wzorem największych kreatorów mody - sięga również Mirosława Cichacz – Kotapka, która wykonuje lniane koszule wyszywane karpackim haftem krzyżykowym – tzw. soroczki. Odtwarza tradycyjne wzornictwo i kolorystykę koszul, w których przed laty chodzili Łemkowie, Bojkowie, Hucułowie. Jej prace w 2005 roku otrzymały Certyfikat Bieszczadzkiego Produktu Lokalnego za haft karpacki. W tym samym roku na Agrobieszczadach w Lesku otrzymała też wyróżnienie wicewojewody województwa podkarpackiego w konkursie „Podkarpacki Produkt Lokalny” zaś w 2013r jej prace zostały wyróżnione w konkursie „Pamiątka z Podkarpackiego” organizowanym przez Podkarpacką Regionalną Organizację Turystyczną.